Het volgende gedicht is geschreven door Elisabeth van de Ven.
ESSENTIES VAN DISHARMONIE
horen benoemen
haast tastbaar
tipjes stoornissluiers
horen lichten
bijzonder resultaat
van gesprekken vanuit op het oog
geen aanverwante disciplines
niet sec de diagnose maar de
patiënt als uitgangspunt genomen
elementaire kenmerken
vormgegeven in beeldende koppen
gevangen achter levenslange tralies
beleving in verhalende tonen
door die tralies heen naar buiten horen stromen
recht bij ons naar binnen komen
zie je de mens gestalte krijgen en
hoor je het krijsen
van zijn/haar
ziel
Voor meer werk van Elisabeth, kijk op haar website:
